Μολονότι η χρονολογία αυτών των δύο υδατογραφιών και τα κοστούμια των μορφών που απεικονίζονται υποδεικνύουν πως φιλοτεχνήθηκαν κατά διάρκεια της αυτοεξορίας του Belanger στην Αγγλία, η τυπολογία αυτών των τοπιογραφικών απόψεων παραπέμπει πολύ περισσότερο σε ένα jardin anglais στη Γαλλία, παρά σε ένα πραγματικά αγγλικό πάρκο. Αποτελεί ενδιαφέρουσα σύμπτωση το γεγονός ότι οι συγκεκριμένοι «αγγλικοί κήποι» εισήχθησαν στη Γαλλία κυρίως από τον μεγάλο αδελφό του Louis Belanger, τον François-Joseph (1744-1818), ο οποίος είχε επισκεφτεί την Αγγλία δυο-τρεις φορές στη δεκαετία του 1770 – αν και εκείνη την περίοδο το ενδιαφέρον του επικεντρωνόταν περισσότερο σε κτήρια, παρά σε κήπους. Οι τρεις πιο περίφημοι κήποι αυτού του είδους, στη δημιουργία των οποίων μετείχε ενεργά ο François-Joseph, θεωρούνται εκείνοι της Bagatelle, της Folie Saint-James στο Neuilly και της Méréville, όπου τον διαδέχθηκε ο Hubert Robert (1733-1808) το 1786. Οι δύο υδατογραφίες του μικρού του αδελφού παραπέμπουν ιδιαίτερα στο πάρκο της Méréville, όπως αυτό εικονίζεται σε σειρά χαρακτικών που βασίστηκαν σε σχέδια του Constant Bourgeois (1767 μετά το 1836).2Επιπλέον, στο ύφος αυτό συγκλίνει και η ατμοσφαιρική επίτοιχη ταπετσαρία του Pierre-Antoine Mongin (1761-1827), που είναι γνωστή ως Jardins Anglais: εικονίζει αντίστοιχα τοπία και τυπωνόταν (από ξυλογραφίες) –από το 1804 και εξής– από την Joseph Dufour & Cie, Mâcon. Ο François-Joseph δημιούργησε επίσης ένα μικρότερο jardin anglais στα προάστια του Παρισιού για τον Pierre Beaumarchais, συγγραφέα των Γάμων του Φίγκαρο. Μάλιστα, απεικόνισε αρκετά από τα κτίσματα του πάρκου σε δύο υδατογραφίες, όμως ο ίδιος ο κήπος αποδόθηκε σε γκουάς από τον Belanger το 1785. Στη συνέχεια, ο Louis Belanger εξέθεσε μία Suite des Jardins Anglais, πραγματικών «αγγλικών κήπων», και έξι απόψεις με αγγλικά οικήματα και γέφυρες στο Σαλόν του 1793.