Ο Giacomo Guardi υπήρξε από τους πιο αφοσιωμένους μαθητές του πατέρα του Francesco Guardi (1712-1793). Όντας εξίσου παραγωγικός με τον πατέρα του, σήμερα φέρεται ως ο δημιουργός μιας υπερβολικά μεγάλης εικαστικής παραγωγής, γεγονός που καθιστά αναγκαία την επανεξέταση του συνόλου των έργων τα οποία αποδίδονται στον καλλιτέχνη. Από τη μια μεριά, θα πρέπει πιθανότατα να αναγνωριστούν ως δικά του έργα σχέδια και ελαιογραφίες που έχουν λανθασμένα συνδεθεί με τον Francesco∙ η συχνή δυσκολία διάκρισης ανάμεσα στους δύο καλλιτέχνες επιβεβαιώνει τη δεξιοτεχνία του Giacomo. Από την άλλη, περαιτέρω μελέτη θα πρέπει να αποσυνδέσει το όνομά του από τις πολλές κακές απομιμήσεις έργων του πατέρα του, οι οποίες σήμερα του αποδίδονται.  

Η μακρόχρονη σταδιοδρομία του Giacomo καλύπτει μεγάλο μέρος του 19ου αιώνα και έφερε τον καλλιτέχνη αντιμέτωπο με την ανάγκη να προσαρμόσει ένα εικαστικό είδος βαθιά ριζωμένο στον 18ο αιώνα, την απεικόνιση απόψεων της Βενετίας, στις ανάγκες μιας πελατείας για την οποία το Grand Tour αποτελούσε πλέον μακρινή ανάμνηση. Την εποχή που ο Giacomo ενηλικιωνόταν, η πελατεία εκείνη που έκανε διάσημο τον Canaletto –και στην οποία απευθύνθηκε και ο Francesco Guardi στα πρώτα χρόνια της καριέρας του, φιλοτεχνώντας μεγάλα έργα με τα τοπόσημα της Βενετίας– είχε σχεδόν εκλείψει. Για τον λόγο αυτόν τα περισσότερα έργα του Giacomo είναι μικρής κλίμακας, ενώ πολλά είναι φιλοτεχνημένα σε χαρτί. Με γνώμονα τον διαφορετικό χαρακτήρα των επισκεπτών της Βενετίας του 19ου αιώνα, ο καλλιτέχνης επέλεγε να δημιουργήσει έργα προσιτά στον λιγότερο εύπορο επισκέπτη της Βενετίας του 19ου αιώνα.  

Τα έργα του Giacomo σε χαρτί τον διαφοροποιούν από τον πατέρα του και αποκαλύπτουν μια ξεχωριστή καλλιτεχνική προσωπικότητα με τρόπο που σπάνια συμβαίνει με τις ελαιογραφίες του. Στη μοναδική συλλογή σχεδίων του Giacomo στο Museo Correr της Βενετίας περιλαμβάνεται μια σειρά από 68 σκίτσα που εικονίζουν την πόλη, πολλά από τα οποία απεικονίζουν απομακρυσμένα –και παραμελημένα από άλλους καλλιτέχνες– σημεία της Βενετίας. Από τα έργα που φιλοτέχνησε προς πώληση ξεχωρίζουν οι tempere, εξαίσια δείγματα των οποίων αποτελούν τα τέσσερα έργα της Συλλογής Α. Γ. Λεβέντη. Ο Giacomo διέθετε την ικανότητα να δημιουργεί μεγάλο αριθμό τέτοιων έργων, τα οποία διαφέρουν σημαντικά ως προς την ποιότητα. Ενθυμήματα οικονομικά προσιτά σε όλους σχεδόν τους επισκέπτες της Βενετίας, αποτέλεσαν ουσιαστικά τον πρόδρομο των σύγχρονων αναμνηστικών carte postale, αν και η άμεση επανάληψη των τοπογραφικών απεικονίσεων αποφεύγεται, όπως παρατηρούμε στις δύο παραλλαγμένες απόψεις του San Giorgio Maggiore που παρουσιάζονται στην έκδοση αυτή. Ο Giacomo απεικονίζει τις μορφές με ενδυμασία της εποχής του, με επιβλητικά ψηλά καπέλα και ρεντιγκότες, προσδίδοντας έτσι το ύφος του 19ου αιώνα. Αν και υποστηρίχθηκε ότι δεν υπάρχουν υπογεγραμμένα έργα του καλλιτέχνη, πολλά φέρουν όχι μόνο υπογραφή αλλά και επιγραφή με τη διεύθυνση του Giacomo στο Calle del Peruchier 5245 (όπως τα έργα της Συλλογής), προφανώς για να διευκολυνθούν οι επίδοξοι πελάτες του. Επομένως, πρόκειται για τα μοναδικά έργα που η απόδοσή τους είναι αδιαμφισβήτητη. Η μορφή των υπογραφών ως Giacomo de Guardi υποδηλώνει ότι ο ζωγράφος ήταν (όπως και ο πατέρας του) υπερήφανος για την ευγενική καταγωγή της οικογένειάς του.  

Διασώζονται πολλές αναφορές της εποχής εκείνης για τις tempere του Giacomo. Το 1816, για παράδειγμα, η λαίδη Murray σημείωνε στο ημερολόγιό της ότι «ο Borsato ζωγραφίζει απόψεις της Βενετίας στο ύφος του Canaletto∙ η προοπτική είναι θαυμάσια, αλλά του λείπει η ξεχωριστή ποιότητα που διακρίνει τα έργα εκείνου του σπουδαίου καλλιτέχνη, του Gardi [sic]∙ ο γιος του ζωγράφου με αυτό το όνομα δημιουργεί απόψεις με τέμπερα στο ίδιο ύφος».