About the artist

Παιδί ακόμη, άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα στο Πολυτεχνείο, όπου επισήμως ενεγράφη το 1854. Το 1865, με υποτροφία του Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου, αναχώρησε για το Μόναχο, όπου σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών. Το 1872 γύρισε για δύο χρόνια στην Ελλάδα, ταξιδεύοντας ενδιαμέσως στη Μικρά Ασία. Επέστρεψε οριστικά στο Μόναχο και εξέθετε συστηματικά στις εκθέσεις του Glaspalast. Στην Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού, το 1878, τιμήθηκε με το χάλκινο μετάλλιο. Το 1880 έγινε επίτιμο μέλος της Ακαδημίας των Ωραίων Τεχνών και από το 1882 δίδασκε ως καθηγητής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου. Το 1895 πραγµατοποίησε το τελευταίο του ταξίδι στην Ελλάδα. Ζωγράφισε την οροφή του Μουσείου ∆ιακοσµητικών Τεχνών στο Kaiserslautern (1878-1880) και τη σύνθεση Η Αποθέωση της Βαυαρίας για το Μουσείο της Νυρεµβέργης (1895-1899). Το 1901 πραγµατοποιήθηκε στο Glaspalast µεταθανάτια έκθεση αφιερωµένη στους εκλιπόντες ζωγράφους Leibl, Böcklin και Γύζη. Το 1928 η Εταιρεία Φιλοτέχνων οργάνωσε στο Ιλίου Μέλαθρον αναδροµική έκθεση του έργου του. Μεγάλη µορφή της Σχολής του Μονάχου, δηµιούργησε ένα έργο υψηλής ποιότητας, που καλύπτει ποικίλες θεματικές –ηθογραφικές σκηνές, πορτραίτα, νεκρές φύσεις– και που η ρεαλιστική περιγραφή δεν αναιρεί την ιδεαλιστική προσέγγιση. Οι αλληγορικές συνθέσεις και τα µεγάλα θρησκευτικά οράµατά του τον αναδεικνύουν σε εκφραστή ενός νέου πνεύµατος, που προαγγέλλει το Jugendstil, στο οποίο εντάσσεται και η ενασχόλησή του µε τον τοµέα της καλλιτεχνικής αφίσας. Εγκατεστημένος μόνιμα στη Βαυαρία από τα μέσα της δεκαετίας του 1860, ο Τηνιακός Νικόλαος Γύζης αφιέρωσε σημαντικό τμήμα της εικαστικής του δημιουργίας, κυρίως έως και τη δεκαετία του 1880, στις ηθογραφικές σκηνές γερμανικής ή ελληνικής έμπνευσης. Τα ηθογραφικά θέματα που αντλεί από την Ελλάδα τα επενδύει συχνά με ένα πέπλο νοσταλγίας, αναπόλησης και εξιδανίκευσης, ενώ τα έθιμα των Γερμανών ή άλλες καθημερινές σκηνές από τη Βαυαρία βρίσκουν επίσης θέση στους πίνακές του.