Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του συλλέκτη Ευάγγελου Αβέρωφ-Τοσίτσα για τη ζωή και το έργο του Περικλή Πανταζή, του βραχύβιου νεωτεριστή καλλιτέχνη που καταγόταν από την Ήπειρο, εξηγεί την ύπαρξη σημαντικού αριθμού έργων του στη Συλλογή του Ιδρύματος Α. Γ. Λεβέντη, καθώς ο Αναστάσιος Λεβέντης αγόρασε τη συλλογή Αβέρωφ στη δεκαετία του 1970.

Ο Πανταζής αντιπροσωπεύει μία ξεχωριστή περίπτωση στην ιστορία της ελληνικής τέχνης του 19ου αιώνα. Δεν ακολούθησε τον δρόμο προς το Μόναχο και την Ακαδημία, αλλά έζησε στο Βέλγιο, όπου συμπορεύτηκε με τους πρωτοποριακούς καλλιτεχνικούς κύκλους, ενώ συγκαταλέγεται στους βασικούς εισηγητές των ιμπρεσιονιστικών αναζητήσεων. Επηρεασμένος από τους προδρόμους του κινήματος, τους Manet και Courbet, ο ζωγράφος αφουγκράζεται τα νέα μηνύματα και τα υιοθετεί στα τοπία, που είναι και το κατεξοχήν πεδίο των νέων εκφράσεων: στο Βροχερό Ηλιοβασίλεμα χαρακτηριστικές είναι οι αντιθέσεις που δημιουργούνται, καθώς κάποιες λάμψεις, δουλεμένες με φωτεινές χρωματικές πινελιές, ξεπηδούν μέσα από τα βαριά σύννεφα• στα Βράχια στη Θάλασσα αναδεικνύεται, μέσα από τη δυναμική ένταση της ματιέρας, μια σχεδόν αφηρημένη ιμπρεσιονιστική γραφή, η οποία αντανακλά το φως με αμέτρητες χρωματικές τονικότητες, που υποβάλλουν την αίσθηση του ευμετάβλητου. Οι ρεαλιστικές ανθρώπινες μορφές –τόσο στις ελαιογραφίες του, όπως η Τσιγγάνα με Φυσαρμόνικα, όσο και στις μικρές υδατογραφίες του– μαρτυρούν τη διεισδυτική και συνάμα ευαίσθητη ματιά του Πανταζή. Στο αγαπημένο του είδος της νεκρής φύσης και της ανθογραφίας ανήκουν η Σύνθεση με Βάζα, Πιάτα και Ομπρέλα και η Σύνθεση με Βάζα, Λουλούδια και Βεντάλια, με τις σκούρες, θερμές τονικότητες. Πρόκειται για έργα με σύνθετη διάρθρωση και ρεαλισμό στην απόδοση της υφής. Είναι σαφείς εδώ οι αναφορές στην παράδοση της νεκρής φύσης στις Κάτω Χώρες, ενώ τα διακοσμητικά στοιχεία Ιαπωνισμού και art d’Orient που περιέχουν απηχούν την ευρύτερη διάδοση των τελευταίων στην Ευρώπη την περίοδο αυτή.